-
-
-
NOME: PARQUE CENTRAL EN GIRONA
EMPLAZAMENTO: PARCELA DELIMITADA POLA PLAZA DE EUROPA, CALLE OBISPO SIVILLA, CALLE SANTA EUGENIA
DATA: XULIO 1990
CLIENTE/PROMOTOR: AYUNTAMIENTO DE GIRONA
CONSTRUCTOR: HUARTE S.A.
COLABORADORES:
PRESUPOSTO (P.E.M.): 1.250.038,07 €
SUP.CONSTRUIDA: 55.100 m2
Este proxecto se desenvolve en unha primeira e substancial fase do Plan Especial do Sistema de Espacios Libres do Sector "Parc Central", que tivo por obxecto establecelas bases ordenatórias dunha parte fundamental para a configuración do novo centro de Girona.
O proxecto comprende o área que queda a poniente do viaducto de Renfe e da estación de autobuses. Sen embargo non se inclúen as áreas de aparcamento comprendidas entre a Estación de autobuses e o edificio de Cafés Cornellá, así como la parte de "praza" que queda parcialmente ocupada por este edificio.
O concepto de parque ven moi marcada por a súa configuración fortemente lineal e súas relacións de continuidade coa calle lonxitudinal e os elementos que como o viaducto do tren e a Estación de autobuses o delimitan.
O proxecto non pretende violentar estas circunstancias tipolóxicas, senón que se adecúan mediante un tratamento que se basa na disposición da arboleda, e que evita os volumes construídos, excepto aqueles puntos singulares. Se trata pois dunha proposta que poderiamos calificar de "blanda" polo uso primordial da vexetación como material de configuración do parque e que poderiamos clasificar tamén de "aberta" no sentido que é un marco espacial na que ó largo dos anos quede un progresivo enriquecemento con elementos simbólicos, artísticos ou de equipamentos, e de como se han ido formando e madurando os grandes parques das cidades.
Así mesmo o parque responde a estructura básica determinada polo Plan Especial, que articula a súa relación ca cidade. No ámbito do proxecto distinguimos o Parque Central, propiamente dicho que alcanza lonxitudinalmente o espacio entre a Praza de Europa e a crta. Santa Eugénia, e os xardíns, confrontado ca plataforma do tren, que teñen uns usos máis específicos e complementarios.