NOME: AMPLIACIÓN DEL HOTEL “COMTES DE BARCELONA”

EMPLAZAMENTO: PASEO DE GRACIA Y CALLE DE MALLORCA, 250 DE BARCELONA

DATA: MARZO 2004 (final de obra 2007)

CLIENTE/PROMOTOR: GESINMO 99 S.L.

CONSTRUCTOR: DRAGADOS S.A.

COLABORADORES: ORIOL CUSIDÓ, arqto., JORDI PUJOL, arqto., BERNUZ-FERNANDEZ arquitectos S.L. (estructuras)., FELCA, (instalaciones), RF2 ENGINYERS

PRESUPOSTO (P.E.M.): 2.329.312,22 €

SUP.CONSTRUIDA: 4.698,20 m2 

O presente proxecto ten por obxecto a implantación dun dos edificios do hotel “Condes de Barcelona”, o edificio denominado”Center”, que pasará de 74 habitacións a 120, dotándollo o mesmo tempo de novos espacios de salas para usos múltiples. A parte da ampliación, o proxecto propón tamén unha continuación de reformas interiores no edificio “Center” para adecualo a un mellor funcionamento. O hotel seguirá sendo de catro estrelas.

A decisión más difícil e comprometida foi a resolución da imaxe exterior do edificio, xa que o mesmo tempo que tiña que ser resolto la sutura entre o existente e a nova edificación de maneira que puidérase entender ambos edificios coma un só, tíñase tamén que dar unha imaxe moderna e suxerente. Todo eso, ca dificultade engadida de ter que dialogar o mesmo tempo por un lado cunha parte mais antiga, aspecto pesado e macizo e, por outro mais recente, xa de vidrio e de aspecto lixeiro dende os dous derradeiros pisos.

Na parte posterior deixase un patio de tres metros de ancho por 12 de largo, deixando sen esgotar tódala profundidade edificable posible, permitindo, o mesmo tempo, conseguir a correcta ventilación de tódalas habitacións posteriores nun final de parcela complicado pola existencia da mediana da finca veciña, a aliñamento ca finca veciña, regularizando as fachadas do patio interior de mazá.

Unha primeira decisión foi, a continuación desta pel verde, toda de vidro, expresión xa que era unha ampliación anterior e que debía de seguir séndoo.

A outra decisión, marcada tanto pola necesidade formal de establecer unha continuidade horizontal ca parte antiga de pedra, de liñas moi marcadas a nivel dos forxados (no establecida na remonta anterior, pois tratábase dun crecemento en vertical e non se planteaba neste problema), como pola necesidade de colocar un tamiz que suavice o efecto dun final de vidro dende dentro das habitacións , definiuse entón unha segunda pel superposta.